- išvingurti
- išviñgurti Rtr, Š, KŽ, KlvrŽ, Mžk žr. išvinguriuoti: 1. Upis tas išviñgurtas išviñgurtas Plt. Keleivis išvingurtas upeles išvydo S.Dauk. | refl. Š. 2. Išviñgurk tešlą kepant karvolį pynomis J. 3. refl. KŽ žr. išvinguriuoti 4 (refl.): Žentas išsiviñgurs iš bėdos par vingrumą savo J. \ vingurti; išvingurti; nuvingurti; pavingurti; suvingurti
Dictionary of the Lithuanian Language.